از وبلاگ سامانیس:
۲-۳ شب پيش دخترم برام اين شعرو خوند. منم با هزار زحمت حفظش کردم: «شب شب شب اومد / کدوم شب؟ / همون که موهاش سياهه تو دامنش يه ماهه / چادر نقره داره دور و برش پر شده از ستاره / کدوم کدوم ستاره؟ / ستاره ای که مثل يک چراغه / مثل گلای (گلهای) ياس توی باغه / ميخواد بياد پايين منو ببينه / مثل گلی رو دامنم بشينه» وسطهای شعر برای اينکه سر به سرش بذارم ميخوندم: روز روز کدوم روز؟.. آخرش گفت: از بس خنگی مامان ولت کرد رفت ديگه!