با یکی از دوستام صحبت میکردم که ساکن چین‌ه. میگفت چند روز پیش کارگرای کارخونه‌ای که اونم اونجا کار میکنه پشت دفتر کارخونه اعتصاب کرده بودن و داشتن شعار میدادن. این قضیه دو سه ساعتی طول میکشه و دوست من متعجب بوده که اینا چطور خسته نمیشن. بعد خوب که دقت میکنه میبینه مردم مدام یه شعار مشخص رو تکرار میکنن و از اول… بدون یه لحظه استراحت و وقفه.
میره بیرون متوجه میشه کارگرا صداشون رو قبلا ضبط کردن و دارن با بلندگو پخشش میکنن و خودشون آروم یه گوشه نشستن.
🙂
آره؟ این جوریه؟
-
دنبالکردن
دنبالشده
Already have a WordPress.com account? Log in now.
نوشی و جوجههایش 
نوشي جون همين ألان تو فيس بوك عكست رو ديدم تا پنج دقيقه فقط نگات مي كردم
مي دوني من هيچ تصوري از شكل ظاهريت نداشتم
ولي شبيه مامانايي
دوست داشتني
لایکلایک
شما لطف دارین. 🙂
اغلب میگن فکر میکردن من یه شکل دیگه باشم. اما شما درست میگی، من شبیه مامانام.
لایکلایک
سلام
طفلکها دیگه اینقدر خسته اند حال شعار دادن هم ندارند . یاد سالهای 57 افتادم که : ازهاری بیچاره بازم میگی شعار، شعار که پا نداره !!!
لایکلایک
دقیقا از همون شعار برداشتمش. 🙂
لایکلایک