یک دیدگاه برای ”برای بوئیدن بوی گل نسترن“

1. من از همون روز‌ها وبلاگتون رو تعقیب می‌کردم و درست یادمه آخرین پستتونو و روزی رو که دیگه وبلاگ رو به روز نکردید. پسر من همسن پسر شماست و قلبم از تصور این تولد غریبانه تیر کشید. برای شما و بچه‌ها آرزوی روز‌های شاد و پر از موفقیت می‌کنم.

   لایکلایک

   • سرتون سلامت و دلتون خوش و شما و خانواده تون
     همیشه سر و سامان همدیگه باشید

     لایکلایک

2. شما خیلی شجاع بودین همیشه. من اصلا نمی تونستم این همه تو زندگی ریسک کنم.

   لایکلایک

   • چرا، پاش بیفته شما هم میتونین

     لایکلایک

3. نوشی جان شجاعت و جسارتت ستودنی هست . به خودت افتخار کن . از همون روزای دور خواننده ات بودم و هر از گاهی که میومدم به وب قدیمیت دعا میکردم که یه جایی سه تایی با هم خوش باشین . وقتی برگشتی و خبرای خوب داشتی هم انگار سالهاست می شناختمت وباخبر خوشت بسی شادمان شدم .
   در شرایطی کمی متفاوت باهات سالهاست دارم به در و دیوار زندگی میکوبم و می خورم زمین و باز بلند می شم و هربار باز تهش می رسم به این که رفتنی باید بره اما هنوز جسارت وشجاعت ندارم.
   البته من هرگز در شرایط از دست دادن بچه ام قرار نگرفتم ولی اون تیکه عزت نفس قشنگ ترین ترکیبی بود که نوشتی.
   این داستان رو نوشتم که بگم باعث افتخاری خودت هم به خودت افتخار کن. دیگه وقتشه که باور کنی کاری کردی کارستون و لذت این جمع سه نفرتون روببری

   لایکلایک

دیدگاه‌ها بسته شده‌اند.